Stan Krytyczny Sprężysto-Plastycznej Powłoki w Kształcie Stożka Ściętego

W pracy przedstawiono metodę wyznaczania obciążeń krytycznych cienkiej powłoki w kształcie stożka ściętego obciążonej równomiernym ciśnieniem, działającym na powierzchnie boczna i siłą podłużna skierowana wzdłuż tworzącej. Zakłada się, że materiał i powłoki i wymiary geometryczne są tak dobrane, że utrata stateczności może nastąpi po przekroczeniu granicy sprężystości w błonowym przedkrytycznym stanie naprężeń.
Wykorzystuje się liniowe geometryczne równania stateczności powłoki z uwzględnieniem ściśliwości materiału i przyjęciem charakterystyki umocnienia [wzór] typu liniowego. Oparto się na związkach fizycznych zarówno teorii deformacyjnej jak i teorii plastycznego płynięcia. Dla rozwiązania wyjściowego układu równań różniczkowych cząstkowych czwartego rzędu zastosowano metodę ortogonalizacja. Wprowadzenie badania warunku na moduł sieczny umożliwia analizę powłok sprężystych, sprężysto-plastycznych i całkowicie plastycznych. Analiza numeryczna zagadnienia umożliwia porównanie dwóch podstawowych teorii plastyczności zarówno dla materiału nieściśliwego jak ściśliwego.