Modelowanie Wzrostu Szczeliny Zmęczeniowej. Część II. Wzrost Szczeliny przy Stałej Amplitudzie Obciążenia.
Analizując własności modelu opisanego w pracy [1], otrzymano wzór na prędkość wzrostu szczeliny da/dN, zarówno w początkowej, jak i końcowej fazie procesu zmęczeniowego. Podano wzory na progową i krytyczną wartość ΔK oraz wzór na ΔKs, jaką przyjmuje ΔK w punkcie krzywej {da/dN; ΔK}, oddzielającym stateczną i niestateczną fazę procesu. Otrzymane zależności pomiędzy ΔKth, ΔKs, oraz ΔKcr pozwoliły wysnuć szereg wniosków dotyczących zachowania się modelu. Wnioski te porównano z doświadczalnymi obserwacjami zachowania się pęknięć zmęczeniowych.
References
W. GAMBIN, Modelowanie wzrostu szczeliny zmęczeniowej. Część I. Model strukturalny elementu pękającego pod wpływem obciążeń cyklicznych, Rozpr. Inż., 35, 1, 1987.
S. KOCAŃDA, Fatigue failure of metals, Sijthoff and Nordhoff Intern. Publ., Warsaw 1978.
ST. ROLFE, J. M. BARSOM, Fracture and fatigue control in structures, Prentice-Hall Inc., Englewood Cliffs, New Jersey 1977.